เมื่อมั่งมีอย่าจองหอง จนถึงไม่เอาพี่เอาน้อง เดี๋ยวจะเป็นคนมั่งมีต กอั บเสมอเหมือนชายคนนี้..

[dsmol19]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน เกือบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ และก็หั วเมืองใหญ่ๆรวมแล้วก็โดยประมาณ 500 ไร่

รวมทั้งเมื่อ 30 ปีก่อนนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้งละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มาเยอะมาก ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องปฏิบัติงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมชอบ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้ผลกำไรมามากมายอยู่เช่นเดียวกัน เราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

แล้วก็จู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเนื่องจากมีความรู้สึกว่าตนเองมีเงินมากจะกล่าวอะไรกับคนไหนกันอย่างไรก็ได้

แม้กระนั้นก็มอบเงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ

เนื่องจากว่าเงินที่ให้ มีความรู้สึกว่าให้ทาน แล้วต่อจากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในเวลานั้นผมไม่รู้เรื่องเลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุยงธย าแล้วในปีนั้นเกิดวิ ก ฤ ต


อุทกภัย พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินมากมายก่ายกอง เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนหมดตูดข าดทุนข้างใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงหนี้สิน 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมคือบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต และก็ภรรยาผมก็ไม่มีกระจิตกระจิตใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามเส้นทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมต้องยกหม้อ กวยเตี๋ยว

ล้างถ้วยชาม แต่พอเพียงมันอยู่นานวันเข้าปัจจุบันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาตรากตรำตอนแก่แม้กระนั้น

ก็เริ่มเข้าใจชีวิตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แม้กระนั้นลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าบิดาผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

ด้วยเหตุว่าตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เหมือนพ่อผมเป็นหม า

พ่อผมยอมหมดเนื่องจากชีวิตลูก มีค่ามากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด แม้กระทั่งทำ อ ย่ า ง ไรพ่อก็ยอม

ถ้ามีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แม้กระนั้นถ้าเกิดคุณลุงทุกข์ยากลำบาก คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าราวกับที่คุณลุงด่ าบิดาผมหรอกนะ เนื่องจากถ้าไม่มีเงินคุณลุง ผมอาจจะไม่ร อดในวันนั้น

เนื่องจากเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมประพฤติตามที่บิดาบอกแล้วให้ทดแทนหนี้สิน

ก้อนนี้ให้ลุง และก็ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่ทราบก ร ร มของคนใดของมันนะ

เมื่อได้ยินฉะนั้น ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง รวมทั้งลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขาไม่ได้ด่ าผมแต่ว่าหลานพูดเรื่องจริงให้ฟัง แค่ผมรับความจริงไม่ได้แค่นั้น

แต่ว่าตอนนี้ผมมีความสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านค้าผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเยอะมากๆผมเกลียดคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมกินผมท่องเที่ยว

แต่เวลานี้ผมหมดเนื้อหมดตัว มีหนี้สิน ไม่มีสหาย ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในตอนนี้ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เพราะเหตุว่าไม่อย าก

เห็นเมียลำบ าก ไม่ต้องถามคำถามว่าผมเป็นผู้ใดกัน ร้านค้าอยู่ที่ไหน

แค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิด คงจะไม่มีคำว่า ย า กกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก ถ้าไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด แล้วก็หัวข้อนี้สอนใจเจริญจริงๆ

มันถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกหลายๆคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว มีความคิดว่าตนเองเหนือผู้ใดกันแน่

"มองให้สูงเหมือนท้องฟ้า
แต่ว่าอย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...เป็นพื้นดิน..."
เศรษฐี
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ตกอับ